-
1 ήλεκτρος
-
2 ἤλεκτρος
-
3 χρῡσ-ελεφαντ-ήλεκτρος
χρῡσ-ελεφαντ-ήλεκτρος, von Gold, Elfenbein u. Elektron, damit ausgelegt, ἀσπίς Ep. ad. 606 ( App. 330).
-
4 ἡδυ-φαής
-
5 ἤλεκτpov
ἤλεκτpov, τό, Her. u. Folgde gew., auch ἤλεκτρος ὁ, Soph. Ant. 1025, u. ἡ, Sp.; vgl. Ar. an der unten angeführten Stelle; bei Hom. u. Hes. ist das genus nicht zu erkennen; El ek tron, bei Hom. dreimal in der Od., als Schmuck der Wände im Pallaste des Menelaos, χαλκοῦ τε στεροπὴν – χρυσοῦ τ' ἠλέκτρου τε καὶ ἀργύρου ἠδ' ἐλέφαντος 4, 73, im plur. 15, 460. 18, 295, vom Halsbande, ὅρμον χρύσεον ἠλέκτροισιν ἐερμένον ἠέλιον ὥς, womit Hes. Sc. 142 zu vgl., ἠλέκτρῳ ϑ' ὑπολαμπὲς ἔην χρυσῷ τε φαεινῷ λαμπόμενον, wie Pytheas bei Ath. XI, 465 d, κυλίκων ἀργυρέων χρυσοῦ τε καὶ ἠλέκτροιο φαεινοῦ; überall neben Gold u. Silber genannt, nach den Zeugnissen der Alten eine natürliche Metallmischung von etwa vier Theilen Gold u. einem Theile Silber, die auch künstlich bereitet wurde; vgl. Paus. 5, 12, 7; Plin. H. N. 33, 23. So scheint es auch Soph. zu nehmen, der τὸν πρὸς Σάρδεων ἤλεκτρον Ant. 1025 neben Ἰνδικὸν χρυσόν nennt; Sardes war, wie der vorbeifließende Paktolus, reich an Gold; – Her. sagt 3, 115 vom Eridanus her τὸ ἤλεκτρον φοιτᾶν λόγος ἐστί, bestimmt es nicht näher, meint aber sicher schon Bernstein; denn dieser erhielt von der Aehnlichkeit der Farbe mit jener Metallmischung diesen Namen, wurde den Griechen durch die Phönicier zugeführt u. siand mit jenen edlen Metallen in gleich hohem Werth. Unzweifelhaft ist Bernstein gemeint bei Plat. Tim. 80 c, τὰ ϑαυμαζόμενα ἠλέκτρων περὶ τῆς ἕλξεως; vgl. Locr. 101 e. – Buttmann in seiner Abhandlung über das Elektron hält das homerische Elektron schon für Bernstein, nach dessen Farbe dann erst die Metallmischung so genannt sei. – Bei Ar. Equ. 531 heißt es vom alternden Kratinus ἐκπιπτουσῶν τῶν ἠλέκτρων καὶ τοῦ τόνου οὐκέτ' ἐνόντος, wo etwas mit Elektron Verziertes gemeint ist, wie der Schol. sagt, die Füße des Ruhebettes, die damit ausgelegt gewesen, worauf sich auch Phot. lex. bezieht: ἠλέκτραι, τὰ ἐν τοῖς κλινόποσι τῶν σφιγγῶν ὄμματα; Schol. Ar. κλῖναι τοὺς πόδας εἶχον ὠφϑαλμισμένους; Andere deuten es angemessener auf die Wirbel seiner nicht mehr Ton haltenden Leier. – Der Name wird entweder, wenn Bernstein die älteste Bdtg ist, von ἕλκειν abgeleitet, ἕλκητρον, ἕλκτρον, gleichsam der Zieher, der Zugstein, von seiner elektrischen Anziehungskraft so benannt; od. wenn die Metallmischung zuerst so hieß, von ἠλέκτωρ, w. m. s.
-
6 χρυσελεφαντηλεκτρος
2отделанный золотом, слоновой костью и электром -
7 χρυσήλεκτρος
A gold-electrum, gold-amber, Plin.HN37.127, Aët. 2.35.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > χρυσήλεκτρος
-
8 ἡδυφαής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡδυφαής
-
9 ἤλεκτρον
ἤλεκτρον, τό, and [full] ἤλεκτρος, ὁ or ἡ (gender indeterminate in Hom., Hes., and Pl., neut. in Hdt.3.115, Thphr.HP9.18.2, Ti.Locr.102a, masc. in S.Ant. 1038 codd., Eust.ad D.P.293, fem. in Ar.Eq. 532, Alex. Aphr.Pr.Praef.),A amber (cf. Ἠλεκτρίδες) , [ὅρμος] μετὰ.. ἠλέκτροισιν (i.e. pieces of amber)ἔερτο Od.15.460
, cf. 18.296, Hdt.3.115, Pl.Ti. 80c, Phld.Sign.1, D.L.1.24, etc.;ἠλέκτρου λιβάδες A.R.4.606
.II an alloy of gold and silver, , cf. Hes.Sc. 142, Hom.Epigr.15.10, Pytheas ap.Ath. 11.465d; τἀπὸ Σάρδεων ἤ. S.Ant. 1038 (cj.): in pl., of the pegs of a lyre,ἐκπιπτουσῶν τῶν ἠλέκτρων Ar.Eq. 532
. (The two senses are difficult to distinguish in early Poetry; cf. Paus.5.12.7, Plin.HN33.80, 37.31. The word is connected with ἠλέκτωρ.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἤλεκτρον
-
10 χρῡσελεφαντήλεκτρος
χρῡσ-ελεφαντ-ήλεκτρος, von Gold, Elfenbein u. Elektron, damit ausgelegt
См. также в других словарях:
ἤλεκτρος — ἤλεκτρον amber fem nom sg ἤλεκτρον amber masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Галльский язык — Страны: Галлия Вымер: VI век … Википедия
илектр — @font face {font family: ChurchArial ; src: url( /fonts/ARIAL Church 02.ttf );} span {font size:17px;font weight:normal !important; font family: ChurchArial ,Arial,Serif;} = сущ. ст. слав. (греч. ἤλεκτρος) особого рода… … Словарь церковнославянского языка
ELECTRUM — Graecis Ἤλεκτρον, vox est ἐκ τῶ πολλὰ σημαινουσῶν. Apud Aristophan. enim Equit. Ἐκπιπτουσῶν τῶ ἠλεκτρων, καὶ τȏυ τόνου οὐκέτ᾿ ενόντος, Ἤλεκτραclavi sunt ex electro, quibus muniebantur pedes lectorum. Electrum enim spuma auri seu purgamentum… … Hofmann J. Lexicon universale
RIPHAEI — montes. Ρ῾ιπὴ Graecis impetus est, unde dicti Riphaei vel Rhipaei montes Scythiae a ventis inde cum impetu flantibus. Dalechampius in notis ad Plinium, l. 5. c. 27. ubi fit mentio horum montium: Fallitur (inquit) Plinius, nulli enim exsistunt… … Hofmann J. Lexicon universale
ήλεκτρο — Απολιθωμένη ρητίνη κωνοφόρων (κοινώς κεχριμπάρι) αβέβαιης χημικής σύνθεσης, που συχνά εμπερικλείει λείψανα ζώων και φυτών. Ο τύπος αυτός άμπρας (κηρώδες υγρό που το εκκρίνει η φάλαινα) μπορεί να έχει ποικίλα χρώματα (κίτρινο, κοκκινωπό, καστανό,… … Dictionary of Greek
αλάβαστρο — Όρος που υποδηλώνει διαφώτιστες παραλλαγές δύο διαφορετικών πετρωμάτων: του ασβεστίτη, που εκτιμάται περισσότερο, και του γύψου. Το ασβεστολιθικό ή ανατολικό α. προέρχεται από ιζήματα υδάτων πλούσιων σε ακτινοειδή ή κατά ζώνες (ταινίες). Τα… … Dictionary of Greek
ηδυφαής — ἡδυφαής, δωρ. τ. ἁδυφαής, ές (Α) αυτός που έχει γλυκιά λάμψη («ἡδυφαὴς ἤλεκτρος», Διον. Περ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ * + φαής (< φάος), πρβλ. ηλιο φαής, παμ φαής] … Dictionary of Greek
ηλέκτωρ — ἠλέκτωρ, ορος, ὁ (Α) 1. (για τον ήλιο) λαμπερός, ακτινοβόλος 2. η φωτιά, το πυρ, ως ένα από τα τέσσερα στοιχεία 3. (αντί αλέκτωρ ή άλεκτρος) α) άγαμος, ανύπαντρος β) άυπνος, ακοίμητος. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Θεωρείται ΙΕ προέλευσης λ.,… … Dictionary of Greek
χρυσήλεκτρος — ὁ, ἡ, πιθ. και τ. ουδ. χρυσήλεκτρον, τὸ, Α είδος πολύτιμου λίθου. [ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο) * + ἤλεκτρον / ἤλεκτρος] … Dictionary of Greek
